Błąd ZUS jest podstawą przyznania wyrównania świadczenia

Osoba, która przez błąd ZUS nie uzyskała renty lub emerytury albo otrzymała świadczenie w zaniżonej wysokości, ma prawo do jego wyrównania za 3 lata wstecz. Tyle teoria, bo w praktyce jest z tym problem, wynikający m.in. z niejednolitego orzecznictwa.

Kwestię skutków błędu ZUS określa art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 887; dalej: ustawa emerytalna). W myśl tego przepisu w razie ponownego ustalenia przez ZUS prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3,

2) za 3 lata poprzedzające bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1 – jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Zatem w razie błędu ZUS skutkującego odmową przyznania renty lub emerytury albo wypłatą zaniżonego świadczenia można uzyskać wyrównanie za 3 lata poprzedzające miesiąc, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy lub wydano decyzję z urzędu.

Te zasady mają zastosowanie także do świadczeń wynikających z ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 704). Wynika to z odesłania zawartego w art. 52 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Wskazywał na to także...