Druga młodość Leopoldiny

autor zdjęcia: Patryk Michalski

źródło: stock.adobe.c

Uniwersytet Leopoldyński utworzono w 1702 r.

Trwa remont i konserwacja jednej z najwspanialszych świeckich sal barokowych w Europie, reprezentacyjnej auli Uniwersytetu Wrocławskiego.

Fontannę na dziedzińcu Uniwersytetu Wrocławskiego wieńczy figura z brązu przedstawiająca nagusa ze szpadą w dłoni. Odsłonięty w 1904 r. pomnik studenta, który przegrał w karty nawet swe odzienie, pamiątka z czasów rozkwitu korporacji akademickich i przestroga przed lekkomyślnością i rozrzutnością, to ponadczasowy komentarz do przesłania, jakie pozostawił potomnym fundator uniwersytetu, cesarz Leopold I Habsburg. Jego posągowi w słynnej Auli Leopoldina – nadnaturalnej wielkości, w zbroi i z wieńcem laurowym na czole – towarzyszą starzec z lustrem i gospodyni z ulem, personifikujące Roztropność i Zapobiegliwość.

Przywiązanie do owych cnót wykazywali bez wątpienia założyciele uniwersytetu i budowniczowie jego gmachów, jezuici. Posąg cesarza, na pierwszy rzut oka wykuty w karraryjskim marmurze, to w rzeczywistości szkielet z żelaznych prętów, wypełniony cegłami i pokryty warstwami polerowanego gipsu. Obecne władze wrocławskiej uczelni również starają się postępować roztropnie i zapobiegliwie gospodarować szczupłymi zwykle państwowymi środkami. Pierwsze pieniądze, milion złotych, na rozpoczęcie od dawna koniecznego remontu i konserwacji najpiękniejszej z zabytkowych uniwersyteckich sal, Leopoldiny, udało...