Węzły pamięci miasta

Węzeł przesiadkowy musimy traktować jako obiekt w architekturze miasta. Pomyślmy, w jaki sposób przestrzeń, w której mamy przecież spędzić nie więcej niż trzy minuty, mogłaby stać się czymś, co warto zapamiętać.

W mediach coraz więcej o transporcie. Może dlatego że wybory, a może dlatego że transport, szczególnie publiczny, jest we wszystkich badaniach opinii głównym punktem zainteresowania nas, mieszkańców. Jakość transportu decyduje o naszej wygodzie i atrakcyjności miasta.

Zresztą nie tylko miasta, również obszarów wiejskich, bo cenimy sobie możliwość dostępności, takiej dla wszystkich. W transporcie publicznym wyzwaniem jest możliwość przesiadki. Klasyczna już książka Christophera Alexandra z 1977 r. „Język wzorców, miasta, budynki, konstrukcje" definiuje cechy dobrego węzła przesiadkowego. Czas przesiadania się powinien więc być dłuższy niż trzy minuty – to 150 m. A więc np. od autobusu do tramwaju to 30 m, z metra do autobusu 60 m, a z pociągu do metra 90 m....