Dwie dekady strachu

źródło: Getty Images

Bolonia, 2 sierpnia 1980 r. W wyniku zamachu bombowego na dworcu kolejowym zginęło 85 osób, a ponad 200 zostało rannych

źródło: AFP

20 grudnia 1973 r. zamachowcy z ETA zabili premiera Hiszpanii Luisa Carrero Blanco

W latach 70. i 80. XX w. przez Europę Zachodnią przetoczyła się fala niezwykle krwawych zamachów, których sprawcami byli terroryści palestyńscy, skrajne organizacje lewicowe i prawicowe oraz separatyści.

Poczekalnie dworca w Bolonii pękają w szwach. Jest sobota, początek wakacji, a boloński dworzec jest jednym z największych we Włoszech. Na dodatek jest klimatyzowany, a że na zewnątrz żar leje się z nieba, podróżni opuszczają budynek niechętnie, tuż przed odjazdem pociągu, na który czekają. Nikt nie zwraca uwagi na niepozornie wyglądającą walizkę, stojącą pod ścianą jednej z poczekalni. Tymczasem to właśnie w jej wnętrzu kryje się śmiertelne zagrożenie – 23 kg materiałów wybuchowych wraz z zapalnikiem czasowym. Kiedy wskazówki dworcowego zegara przesuwają się na godzinę 10.25, potężna eksplozja w ciągu kilku sekund zmienia zabytkowy dworzec w stertę gruzu. Dach unosi się w powietrze, by za chwilę z potwornym łoskotem runąć na zszokowanych ludzi. Eksplozja jest tak silna, że poważnie uszkadza stojący przy pierwszym peronie pociąg relacji Ancona–Chiasso, a także zaparkowane przed dworcem samochody. Wszędzie widać zmasakrowane ciała ofiar i rannych, którzy ostatkiem sił próbują wydostać się z tego piekła. Służby ratownicze nie są przygotowane na tak poważną katastrofę – rannych i zabitych przewożą do szpitali i kostnic prywatne samochody, taksówki oraz miejskie autobusy, głównie linii 37.

Jeszcze podczas akcji ratunkowej we włoskiej agencji prasowej ANSA dzwoni telefon – człowiek...