![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Uzasadnienie uchwały
Sąd Najwyższy o tajemnicy dziennikarskiej
Uzasadnienie uchwały
Przepis art. 163 k. p. k. stanowi lex specialis do art. 12 ust. 2 ustawy z 26 stycznia 1984 r. prawo prasowe (Dz. U. nr 5, poz. 24 z późn. zm. ), normującego w sposób generalny tajemnicę zawodową dziennikarza. Dziennikarz, w tym także redaktor naczelny, nie może zatem w procesie karnym odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy, jeżeli sąd lub prokurator zwolni go od tego obowiązku na podstawie art. 163 in fine k. p. k.
Zwolnienie od obowiązku zachowania tajemnicy dziennikarskiej może nastąpić tylko wtedy, gdy przesłuchanie dziennikarza w charakterze świadka ma dotyczyć objętych tajemnicą okoliczności niezbędnych dla rozstrzygnięcia danej sprawy karnej. Niezbędność ta oznacza niemożliwość dokonania ustaleń za pomocą innych środków dowodowych, przy jednoczesnym wyczerpaniu istniejących w danej sprawie źródeł dowodowych.
Taka jest treść słynnej już uchwały Sądu Najwyższego z 19 stycznia 1995 r. (I KZP 15/ 94) . Oto jej uzasadnienie (śródtytuły pochodzą od redakcji) .
1. Przedstawione przez Sąd Wojewódzki w Lublinie zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni ustawy powstało na tle następującej sytuacji procesowej.
Przed Sądem Rejonowym w Lublinie toczy się postępowanie karne...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
