![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Ściany grube na łokieć
Miasteczko leży przy międzynarodowej trasie "A-1", łączącej Gdańsk ze Śląskiem. Oddalone jest o kilka kilometrów od projektowanej autostrady Berlin -- Moskwa. O tym, że żyli tutaj wyznawcy trzech religii, utożsamiający się z trzema narodami, nie mogą świadczyć nawet cmentarze. Po żydowskim kirkucie nie ma śladu -- rośnie las.
Ściany grube na łokieć
Naprzeciwko siebie, na końcu głównej ulicy miasteczka, stoją dwa kościoły -- ewangelicko-augsburski i rzymskokatolicki. Gdzieś pośrodku, pomiędzy nimi, wybudowano pocztę. Przed wojną na tym miejscu stała synagoga.
W alei Kardynała Stefana Wyszyńskiego stoją rzędem parterowe i jednopiętrowe domy. Gdzieniegdzie widać kamienice z dwiema kondygnacjami. Ulica stwarza wrażenie, jakby istniała nie tylko wzdłuż. Do patrzenia w głąb podwórek zachęcają wysokie czeluście bram. Tam, wzdłuż podwórzy, zbudowano domy oficyny. Albo stoją w szeregu komórki, sławojki. Na podwórzach płynie woda z pomp. Drewniane okiennice na frontonach są zjawiskiem tak powszednim, jak przybite tabliczki z napisem "Budynek zabytkowy. Zakaz naklejania plakatów". Okna osadzone są jakby w głębi muru, a i tak widać, że zewnętrzne ściany grube są na długość łokcia. Po co tyle pustych bram, tak jakby ktoś ozdobił domy wysokimi łukami? Dopiero po chwili wytężonej uwagi spostrzec można, że wiele z nich domyka się...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
