![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wierzytelności w walutach zagranicznych
Dochodzenie i egzekucja
Wierzytelności w walutach zagranicznych
Dariusz Pawłyszcze
Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, zobowiązania pieniężne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mogą być wyrażone tylko w pieniądzu polskim. Wyjątki, o których mowa w art. 358 kodeksu cywilnego, przewiduje prawo dewizowe z 2 grudnia 1994 r. Ponadto w walutach obcych mogą być wyrażane zobowiązania, do których nie stosuje się art. 358 k. c. , a więc wykonywane za granicą. Na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego wierzytelności takie mogą niekiedy być dochodzone przed polskimi sądami. W razie wytoczenia powództwa o wierzytelność wyrażoną w pieniądzu zagranicznym wierzyciel z reguły przelicza ją na pieniądz polski i żąda zasądzenia równowartości w złotych. Zamierzam wykazać brak podstaw prawnych do takiego przeliczenia.
W okresie międzywojennym rozporządzenie prezydenta RP z 12 czerwca 1934 r. (Dz. U. nr 59) o wierzytelnościach w walutach zagranicznych stanowiło, że wierzyciel może żądać zapłaty w złotych długu wyrażonego w walucie obcej tylko w razie zwłoki dłużnika. To samo mówią wciąż obowiązujące art. 41 prawa wekslowego i art. 36 prawa czekowego: wierzyciel może wybrać między żądaniem zapłaty w złotych a żądaniem zapłaty w walucie, w której...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
