Od pierwszej stępki

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Defilada marynarzy podczas Dni Morza, czerwiec 1939 r.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Trałowce ORP „Czajka” i ORP „Rybitwa” podczas parady Marynarki Wojennej, 1936 r.

źródło: Wikipedia

Proporzec Marynarki Wojennej przedstawia zbrojne ramię z tasakiem (bułatem) na tle krzyża kawalerskiego

źródło: Fotorzepa

Niszczyciele ORP „Burza” i ORP „Wicher” oraz okręt podwodny ORP „Żbik”wpływają do portu w Sztokholmie, 1934 r.

autor zdjęcia: B. Kubisz

źródło: Fotorzepa

Działo morskie kal 120 mm zdemontowane z ORP „Gryf” na ekspozycji plenerowej Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie

źródło: hulton/corbis

Niszczyciele ORP „Grom” i ORP „Błyskawica” w brytyjskim porcie, jesień 1939 r.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Ćwiczenia artylerzystów na jednym z niszczycieli, lata 30.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Stawiacz min ORP „Gryf”

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Niszczyciel ORP „Wicher”

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Miny morskie na polskich trałowcach (niemieckiego typu FM, zakupionych w Danii w 1920 roku), początek lat 30.

źródło: Wikipedia

Kontradm. Józef Unrug, dowódca polskiej floty wojennej, w 1939 r. dowódca Obrony Wybrzeża

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Zamaskowane stanowisko ogniowe działa kal. 152,4 mm 31. Baterii Artylerii Nadbrzeżnej im. Heliodora Laskowskiego na Helu

źródło: Fotorzepa

Niemiecki pancernik szkolny „Schleswig-Holstein” ostrzeliwuje Westerplatte, 1 września 1939 r.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Kpt. Jan Grudziński objął dowództwo ORP „Orzeł” po wysadzeniu na ląd chorego kmdr. ppor. Kłoczkowskiego. Należał do inicjatorów brawurowej ucieczki z Tallina i doprowadził okręt do Wielkiej Brytanii

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Okręt podwodny ORP „Ryś” podczas zanurzania, 1936 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Okręt podwodny ORP „Orzeł”

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

ORP „Blyskawica” na Morzu Północnym

źródło: Wikipedia

Okrety podwodne ORP „Wilk”, „Dzik” i „Sokół” w śródziemnomorskim porcie, 1943 r.

źródło: Wikipedia

Kmdr por. Stanisław Hryniewiecki, dowódca niszczyciela ORP „Orkan”

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Wyładunek Kanadyjczyków rannych podczas rajdu na Dieppe z pokładu ORP „Ślązak”, 19 sierpnia 1942 r.

źródło: Archiwum „Mówią wieki”

Marynarze jednego z polskich niszczycieli przy posiłku, Wielka Brytania, 1939 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Niszczyciel ORP „Garland”, który wsławił się w osłonie konwojów płynących do Murmańska

źródło: hulton/corbis

Ćwiczenia artylerzystów na pokładzie niszczyciela ORP „Krakowiak”

źródło: Wikipedia

Niszczyciel ORP „Piorun”, który zasłynął pojedynkiem artyleryjskim z potężnym niemieckim pancernikiem „Bismarck”

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Marynarze na pokładzie krążownika ORP „Conrad”, 1944 r.

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Artylerzyści na ORP „Piorun”

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Marynarze podczas arktycznego konwoju

źródło: Wikipedia

Kmdr por. Eugeniusz Pławski, pierwszy dowódca ORP „Piorun”

źródło: Wikipedia

„Piracka” flaga z okrętu podwodnego ORP „Dzik”

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Załoga ORP „Sokół” po powrocie z rejsu bojowego

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Kpt. Boleslaw Romanowski, dowódca ORP „Dzik”, przy peryskopie

źródło: Wikipedia

Okręt podwodny ORP „Dzik”

źródło: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE

Orzełek z czapki chorążego Polskiej Marynarki Wojennej, zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Przeciwlotnicze karabiny maszynowe na ORP „Garland”

źródło: Archiwum „Mówią Wieki"

Marynarze na ORP „Grom”, 1937 r.

Kiedy po 1918 roku Polska odzyskała niepodległość, było jasne, że dla młodego państwa, otoczonego w większości przez nieprzyjaznych i silnych sąsiadów, morskie okno na świat jest kwestią być albo nie być. Dlatego już 28 listopada tego roku powołano Polską Marynarkę Wojenną

Pierwsze okręty miano pozyskać z marynarek państw zaborczych, ale mimo rozległych planów ostatecznie pod koniec 1919 roku Polsce przyznano zaledwie sześć niewielkich poniemieckich torpedowców, które stały się trzonem floty. Poza tym udało się zakupić w Finlandii i Danii dwie kanonierki, cztery trałowce oraz kilka mniejszych jednostek. Początkowo głównym portem wojennym 72-kilometrowego polskiego wybrzeża był niewielki Puck, gdzie stacjonował również Morski Dywizjon Lotniczy.

Kłopoty polityczne i gospodarcze, brak zaplecza portowo-stoczniowego (dwie największe osady Puck i Hel były niezbyt dużymi rybackimi portami, a Tymczasowy Port w Gdyni otwarto w 1923 r.) uniemożliwiły budowę okrętów w Polsce. W ramach szczupłego budżetu rozwijano szkolnictwo oraz flotyllę rzeczną – na wypadek wybuchu wojny z ZSRR. Flota powstawała więc na „surowym korzeniu". Dopiero po uzyskaniu w Paryżu pożyczki na cele zbrojeniowe w 1926 r. zamówiono dwa duże kontrtorpedowce, oparte na francuskim typie Bourrasque. Ale projekt miał sporo wad konstrukcyjnych, a francuska stocznia, od której wyboru nieoficjalnie Francuzi uzależniali udzielenie pożyczki (jej udziałowcami byli członkowie francuskiego rządu), nie miała doświadczenia w budowie większych jednostek i np. „Burza" weszła do służby cztery lata po planowanym terminie!

Flotę zasiliły pierwsze okręty podwodne, również...