![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Aby się procesować z fiskusem, trzeba mieć pieniądze na opłaty sądowe
Niekorzystne rozstrzygnięcia organów podatkowych wolno skarżyć do sądu. Trzeba się jednak liczyć z wydatkami i to już w momencie wnoszenia skargi
Z art. 199 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DzU z 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej ppsa) wynika, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (np. z art. 239 ppsa wynika, że nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona, której przyznane zostało prawo do pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym).
Koszty sądowe obejmują opłaty sądowe (wpis i opłatę kancelaryjną) i zwrot wydatków. Tymi ostatnimi są – w myśl art. 213 ppsa – należności tłumaczy i kuratorów ustanowionych w danej sprawie a także koszty ogłoszeń oraz diety i koszty podróży należne sędziom i pracownikom sądowym z powodu wykonania czynności sądowych poza budynkiem sądowym.
Zapłata na samym początku
Zasada jest taka, że do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. Jeśli zatem przedsiębiorca niezadowolony z rozstrzygnięcia izby skarbowej decyduje się wnieść skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego, musi liczyć się z koniecznością jej opłacenia.
Pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, podlega jednej opłacie. W przeciwnym razie każda z tych osób uiszcza opłatę oddzielnie,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
