Oświata w wirtualnej chmurze

autor zdjęcia: Darek Golik

źródło: Fotorzepa

Bogusław Śliwerski

Łukasz A. Turski pomylił adresata, obciążając swoją frustracją z tytułu fatalnego stanu kształcenia nie tych, którzy są tego sprawcami, tylko… krytyków patologicznego stanu rzeczy – pisze pedagog.

Artykuł profesora fizyki Łukasza A. Turskiego pt. „Obrońcy dzieciństwa na manowcach" („Rz", 27 maja 2013 r.) jest koronnym dowodem na to, że na edukacji zna się każdy, a szczególnie gdy nie jest profesjonalistą w dziedzinie, o której pisze. Ja nie wypowiadam się publicznie na temat fizyki, natomiast o potrzebie powrotu matematyki na maturę i owszem, ale tego pan Turski wiedzieć nie musi, bo nie śledzi publikacji pedagogów.

Zgadzam się z główną tezą autora, że wycofywanie się z wprowadzenia „reformy wieku szkolnego" spowodowało w Polsce chaos z powodu nieumiejętności jasnej i zdecydowanej dyskusji ze społeczeństwem o konieczności tego zabiegu. Kto jednak jest sprawcą tego stanu rzeczy?

Zdaniem prof. Turskiego winnymi zamieszania i nieuprawnionego protestu są jacyś pajdokraci, którzy ponoć twierdzą, że rząd, kierując sześciolatków do szkół, kradnie im dzieciństwo. Od tak uproszczonej myśli jej autor przechodzi do ataku. Jednak nie na Komitet Edukacji Narodowej, który został powołany w 2008 r. przez Katarzynę Hall i ani razu nie zajął stanowiska w żadnej sprawie (są wśród jego członków profesorowie i b. wiceministrowie edukacji), lecz na Komitet Nauk Pedagogicznych PAN, i to za to, że ośmielił się skrytykować MEN. Personalny atak na prof. Dorotę (a nie Danutę) Klus-Stańską, która przygotowała trafną krytykę dysfunkcjonalnej polityki...