Wolę zmiany od stabilizacji

źródło: AFP

Willem Dafoe ur. w 1955 r. Zagrał w około 100 filmach. Nominowany do Oscara za role w „Plutonie” i „Cieniu wampira”, a do Złotej Maliny za „Speed 2. Wyścig z czasem”. Na zdjęciu w filmie „Grand Budapest Hotel”, który w piątek wchodzi do kin

Willem Dafoe | O filmie „Grand Budapest Hotel" i ryzyku, 
jakie musi podejmować aktor, opowiada Barbarze Hollender.

Rz: Pracuje pan z reżyserem  „Grand Budapest Hotel" Wesem Andersonem od dziesięciu lat. Czy on się w tym czasie zmienił?

Willem Dafoe: Każdy z wiekiem się zmienia, ale Wesowi czas płynie inaczej. Dojrzewa i rozwija się, jest bardziej pewny siebie, a jednocześnie nadal otwarty na wszelkie przygody. Pozostaje pełnym entuzjazmu dzieciakiem. Nie wiem, jak to możliwe. Sam się zastanawiam, jak można zachować w sobie tyle ciekawości, tyle zdziwień, tyle nieokiełznanej wyobraźni i humoru.

Republika Zubrowka pokazana w filmie to kraj Europy Wschodniej. Pan wielokrotnie bywał w tym regionie. Widzi pan w „Grand Budapest Hotel" prawdę o naszym regionie?

To jest fantazja, a nie dokumentalny portret. Ja spędziłem w Europie Środkowej trochę czasu. Trafiałem tam z teatrem i z produkcjami filmów. Pracowałem w Rumunii, Bułgarii, dwa razy w Polsce. Czuję mentalność ludzi. Cenię ich entuzjazm. Widziałem, że bardzo chcą zmienić swoje życie i cenią sobie odzyskaną wolność, choć może nie zawsze wiedzą, co z nią zrobić. Ale przecież w szalonej wizji Andersona też jest jakieś źdźbło prawdy. I piękna metafora.

W „Grand Budapest Hotel" zagrał pan niewielką, ale bardzo charakterystyczną...