Mazowiecki mówił: nie drażnijcie Sowietów

autor zdjęcia: Leszek Łożyński

źródło: Fotorzepa

Jacek Ambroziak, szef URM (z lewej), i Andrzej Kosiniak-Kamysz, minister zdrowia (z prawej), podczas posiedzenia rządu. Marzec 1990 r.

Andrzej Kosiniak-Kamysz, minister zdrowia w rządzie Mazowieckiego | Jacek Kuroń i kilku innych ministrów uważali, że Tadeusz Mazowiecki wygraną ma w kieszeni i trzeba się tylko martwić, żeby Lech Wałęsa nie dostał 2–3 proc. poparcia, bo będzie wstyd.

Rz: Kosiniakowie-Kamyszowie to prawie dynastia polityczna. Pan był ministrem zdrowia, pana brat – dyplomatą, a syn – ministrem pracy. Na dodatek został liderem PSL. Skąd w waszej rodzinie takie ciągoty do polityki?

Nikt nas nie ukierunkował na działalność polityczną. Co prawda nasz przodek, brat mojej babci od strony ojca, Benedykt Łącki, był członkiem Komisji Likwidacyjnej, prezydentem Republiki Tarnobrzeskiej, a więc pojedyncze kariery się zdarzały. Ale wywodzimy się z chłopskiej rodziny. Rodzice przez lata utrzymywali się z gospodarstwa rolnego i największy nacisk kładli na awans społeczny wynikający z edukacji. To ja osobiście miałem potrzebę zaangażowania się w działalność publiczną.

Dlaczego?

W czasach PRL niby była równość, ale studenci ze wsi w środowisku uczelnianym zawsze byli traktowani trochę inaczej. Komitet Centralny PZPR zdecydował, że Zjednoczone Stronnictwo Ludowe ma prawo funkcjonować na Uniwersytetach, Wyższych Szkołach Pedagogicznych i Wyższych Szkołach Rolniczych, a na Akademiach Medycznych nie. A ponieważ studiowałem na Akademii Medycznej, postanowiłem zebrać grupę studentów i naukowców wywodzących się ze wsi i namówić ich do wstąpienia do ZSL. Mieliśmy podobny status materialny, podobne wartości wyniesione z domu i czuliśmy się w swoim gronie po prostu dobrze.

A w innym gronie czuł się pan źle?...