Pozytywny snobizm

autor zdjęcia: Jan Barcz

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Tadeusz Kantor – Człowiek z parasolami (1949) cena: 295 000, z wywoławczych 220 000.

źródło: Rzeczpospolita

Stanisław Wyspiański – Portret panny Sternbachówny (1904) cena: 660 000, z wywoławczych 500 000.

źródło: Rzeczpospolita

Bruno Schulz – Zaczarowane miasto II cena: 55 000, z wywoławczych 13 000.

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Z Juliuszem Windorbskim rozmawiamy w jego gabinecie w siedzibie Desy Unicum przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie. Panuje tu prawdziwie muzealnaatmosfera. Na ścianach wybitne dzieła polskich artystów: Matejki, Kossaka, Brandta, Boznańskiej, Wyczółkowskiego, Wierusza-Kowalskiego. Na biurku prezesa – rzeźba zakopiańska. W rogu gabinetu – japoński drewniany parawan, niezwykle kunsztowne dzieło z XVIII wieku.

Pan prywatnie też kolekcjonuje?

Juliusz Windorbski: Tak, od kilku lat. Zbieram rzemiosło artdecowskie, w tym: platery projektu Julii Keilowej, z wytwórni braci Henneberg, Norblina i Frageta. Dodatkowo kolekcjonuję malarstwo: obrazy klasycyzmu wileńskiego, Edwarda Karnieja, Ludomira Ślendzińskiego, Zofii Wendorff-Serafinowicz, Kwiatkowskiego. Mam również kolekcję malarstwa żydowskiego – polskich Żydów, którzy tworzyli w okresie międzywojnia i wojny, oraz międzywojenną porcelanę art deco z Ćmielowa.

Jak to się wszystko zaczęło? W 2004 r. zaczął Pan kierować Desą Unicum. Gazety pisały o Panu: „sprawny menedżer, bez wcześniejszego doświadczenia w sprzedaży dzieł sztuki”.

Gdy zaczynałem w tej branży, miałem praktycznie zerowe pojęcie o sztuce. Jednak ciągłe obcowanie z dziełami sztuki spowodowało, że praca szybko stała się moją pasją. Otaczanie się sztuką sprawia, że człowiek nabiera pokory – wobec samego siebie, ale też wobec historii. Uczy się, staje się bardziej wrażliwy. Dla mnie to jak uprawianie hobby w godzinach pracy. Oczywiście w wielu wypadkach to niebezpieczne i kłopotliwe. Przez mój gabinet przechodzi miesięcznie kilkaset bardzo ciekawych rzeczy i nawet gdybym chciał je wszystkie mieć na własność, nie ma takiej możliwości.

Czy w poszukiwaniu wyjątkowych rzeczy zagląda Pan czasem na targi staroci, jak ten na Kole? Albo na aukcje...