Homoseksualizm jako pogląd polityczny

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Fotorzepa

autor zdjęcia: Mirosław Owczarek

źródło: Rzeczpospolita

Aktywiści gejowscy odnieśli sukces. Udało im się przekonać establishment, że jakiekolwiek krytykowanie ich grupy to obciach – pisze publicysta

Jak za kilkadziesiąt lat będą opisywane nasze czasy? Czy będzie to historia o stopniowym wyzwalaniu się grup dotychczas uciskanych – przede wszystkim homoseksualistów? A może przeciwnie, przełom XX i XXI wieku historycy ocenią jako czas szczególnego ograniczania wolności słowa i świadomego procesu programowania kultury europejskiej na nowo?

Jedni mówią o istnieniu propagandy homoseksualnej, inni – o mowie nienawiści. Innymi słowy: jedna strona uważa mówienie o propagandzie homoseksualnej za przejaw mowy nienawiści, a druga używanie pojęcia „mowa nienawiści” uznaje za element propagandy homoseksualnej.

Jednych i drugich łączy przekonanie o tym, że homoseksualizm stał się problemem politycznym, więcej, że homoseksualiści tworzą spójną i zorganizowaną grupę polityczną. Homoseksualizm w ten sposób przekształcił się w pogląd polityczny. Integruje go zabieganie o „prawa” i walka z krytykami – nawet umiarkowanymi – tych politycznych zabiegów.

Starsi, z mniejszych miast, niewykształceni...

W Polsce wpływ tych politycznych postulatów na zmianę nastawienia obywateli jest niewielki. Polityczni homoseksualiści mogą natomiast mówić o sukcesie w przekonywaniu establishmentu. Do tego stopnia, że Jarosław Gowin, poseł PO, musi się w radiu gęsto tłumaczyć, dlaczego prezydent Warszawy nie otwiera EuroPride. Ma także swoje miejsce w raporcie o „mowie nienawiści”...