Błotem w Jana Pawła II

źródło: Getty Images

Karol Wojtyła jako robotnik zakładów Solvaya w latach wojny

źródło: Rzeczpospolita

Da­vid Yal­lop „Po­tę­ga i chwa­ła. W mrocz­nym ser­cu Wa­ty­ka­nu Ja­na Paw­ła II”. Przeł. Ste­fan Ba­ra­now­ski. vis­-a­-vis/ Etiu­da. Kra­ków 2011

Brytyjski dziennikarz nakreślił groteskowy portret polskiego papieża

Nie nada­wał się nie tyl­ko na pa­pie­ża, ale na księ­dza na­wet. Ar­cy­bi­sku­pem zro­bił go Klisz­ko. Sfał­szo­wał lub ze­zwo­lił na to, by sfał­szo­wa­no mu ży­cio­rys. Był skry­tym an­ty­se­mi­tą i zwo­len­ni­kiem fa­szy­zmu wiel­bią­cym ge­ne­ra­ła Fran­co. Gdy w cza­sie woj­ny na­ród wal­czył z hi­tle­row­skim oku­pan­tem, zaj­mo­wał się sztu­ką i po­ezją. Po­nad­to jaw­nie ko­la­bo­ro­wał z hi­tle­row­ca­mi, pra­cu­jąc na po­trze­by fa­bry­ki śmier­ci w Au­schwitz. Ja­ko pa­pież oka­zał się „upar­ty, sko­rum­po­wa­ny, nie­bez­piecz­ny". Szczy­cił się, że wła­da wie­lo­ma ję­zy­ka­mi, ale nie słu­cha­no go w żad­nym. I słusz­nie, bo je­go ję­zyk ce­cho­wał wy­bu­ja­ły, re­li­gij­ny kwie­tyzm i gdziekolwiek po­je­chał, do za­ofe­ro­wa­nia miał jed­no i to sa­mo: mie­sza­ni­nę emo­cji i czczej ga­da­ni­ny. Uwiel­biał ak­tor­skie ge­sty, a naj­le­piej wy­cho­dzi­ło mu ca­ło­wa­nie as­fal­tu.

...