Puchary bez dna

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia

Regaty w pobliżu zamku w Cowes, mal. Joseph Mallord William Turner, 1828 r.

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia

Car Mikołaj II na pokładzie swego jachtu, 1912 r.

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia

Królowa Wiktoria i jej goście obserwują rewię morską w Spithead, rycina, XIX w.

źródło: Wikipedia, ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”

Trasy sławnych regat jachtowych

źródło: Zbiory Autora, Archiwum „Mówią Wieki”

Amerykański jacht „America”, zwycięzca międzynarodowych regat wokól wyspy Wight, które dały początek Pucharowi Ameryki

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, library of congress,

Rysunkowe „migawki” z zawodów Admirals Cup, rycina z 1891 r.

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia/library of congress, wikipedia/peter g. Trimming

Puchar Ameryki 1899 – ścigają się jachty „Columbia” i „Shamrock”

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia/library of congress, wikipedia/peter g. Trimming

Trofeum dla triumfatorów Pucharu Ameryki

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia/library of congress, wikipedia/peter g. Trimming

Charles Barr, kapitan szkunera „Atlantic”, długoletni rekordzista w szybkości przejścia na żaglach przez Atlantyk

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia/library of congress, wikipedia/peter g. Trimming

Start regat jachtklubu nowojorskiego, rycina z 1869 r.

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia/library of congress, wikipedia/peter g. Trimming

Siedziba jachtklubu nowojorskiego, ok. 1890 r

źródło: ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”, wikipedia/library of congress, wikipedia/peter g. Trimming

Amerykański szkuner „Atlantic”, zwycięzca wyścigu przez Ocean Atlantycki w 1905 r.

źródło: wikipedia, carlo borlenghi/newsport/corbis, archiwum „mówią wieki”

Jacht „Jolie Brise”, pierwszy zwycięzca regat Fastnet w 1925 r.

źródło: wikipedia, carlo borlenghi/newsport/corbis, archiwum „mówią wieki”

„Fastnet – wyścig śmierci”, pierwsza strona dziennika „Daily Mail”, 15 sierpnia 1979 r.

źródło: PAP/CAF

Parada żaglowców i jachtów w Sydney przed startem regat Sydney – Hobart

źródło: PAP/CAF

Jachty uczestniczące w wyścigu Sydney – Hobart, 1996 r.

źródło: PAP/CAF

Start regat Sydney – Hobart w 1971 r.

źródło: PAP/CAF

Start regat Sydney – Hobart w 2009 r.

źródło: PAP/CAF

Kapitan Kazimierz „Kuba'”Jaworski przygotowuje się w Świnoujściu do regat samotników, 1977 r.

źródło: AFP

Kapitan Kazimierz „Kuba'”Jaworski przygotowuje się w Świnoujściu do regat samotników, 1977 r.

źródło: AFP

Jachty biorące udział w Pucharze Ameryki 2011

źródło: AFP

Puchar Ameryki 2011 – jacht „Emirates Team New Zealand” podczas wyścigu w portugalskim Cascais

źródło: AFP

Jacht startujący w klasie Volvo Open 70 podczas Volvo Ocean Race

źródło: AFP

Jachty startujące w Louis Vuitton Pacific Cup.

źródło: AFP

Louis Vuitton Pacific Cup 2009 – jachty przed wyścigiem w nowozelandzkim Auckland , 2009 r.

źródło: AFP

Nowozelandzki jacht „Alfa Romeo” na czele stawki w regatach Sydney – Hobart

źródło: AFP

Louis Vuitton Pacific Cup 2000 r.

źródło: AFP

Jacht „BMW Oracle Racing”, uczestnik Pucharu Ameryki 2010 podczas wyścigu w Walencji

źródło: AFP

Jacht prowadzony przez włoskiego sternika Alessandro di Benedetto , zwycięzcę regat samotników dookoła świata Vendee Globe w 2010 r.

źródło: AFP

Załoga polskiego jachtu „Copernicus” uczestniczącego w Whitbread Round the World Race w 1973 r

Trudno byłoby wyobrazić sobie stały rozwój żeglugi bez chwil, w których słońce i morze, wiatr i żagle, fale i żegluga nie wlewałyby w marynarskie serca zachwytu i zadośćuczynienia. Czynienie czegoś wyłącznie dla przyjemności wymaga odpowiednich warunków: wyzwolenia z nędzy i... wolnego czasu, i to właśnie zdecydowało o możliwości pojawienia się jachtingu – oceniał znawca tematu (Włodzimierz Głowacki, „Dzieje jachtingu światowego”)

Wiek XIX pokazał, że żeglowanie dla przyjemności i rywalizacja pod żaglami o prestiż związane są z rozwojem przemysłu. W czasie wojen napoleońskich w Anglii było około 50 jachtów, w połowie stulecia już dziesięć razy więcej. Mocnym impulsem do rozwoju angielskiego jachtingu było wstąpienie na tron królowej Wiktorii. Gdy poślubiła niemieckiego Alberta z rodu Sachsen-Coburg-Gotha, i gdy nadeszła pora składania dyplomatycznych wizyt na zaprzyjaźnionych dworach, monarchini i jej małżonek wyruszyli w podróż na królewskim jachcie. Wiktoria, wchodząc na pokład, zawołała z emfazą: „Kocham okręty!", po czym dała popis sprawności, wspinając się po sznurowych drabinkach. Wiktoria i Albert kupili dobra Osborne na wyspie Wight i zbudowali tam swój pałac w sąsiedztwie Royal Yacht Squadron. Królowa mogła czuwać, aby w brytyjskim jachtingu nie działo się nic odpowiedniego. A było nad czym czuwać:

„Za rządów dziadka i stryjów Wiktorii Anglię można było uważać za kraj, którego wyższe sfery były zbiorowiskiem opojów, żarłoków i rozpustników. Guwernantka Wiktorii, córka niemieckiego pastora, wpoiła swojej wychowance wstręt do alkoholu, toteż królowa nie cierpiała pijaństwa. Dżentelmeni z Cowes nie byli zapewne zadowoleni z wnikania w szczegóły ich biesiad poregatowych. Wiktoria była jednak wymagająca i nieustępliwa....