![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Prawo do grobu dobrem osobistym
Co musi zarządzający cmentarzem
Prawo do grobu dobrem osobistym
Dla rezygnacji z grobu rodzinnego lub jego części i przekazania miejsca przez zarządcę cmentarza komu innemu nie wystarczy zgoda osoby figurującej w księgach parafialnych (cmentarnych) jako sprawująca pieczę i oświadczenie, że tylko jej przysługuje prawo do tego grobu. Zarządzający powinien mieć świadomość, że prawo to przysługuje także innym osobom. W takiej sytuacji zadysponowanie grobem oznacza naruszenie dóbr osobistych tych osób i uzasadnia żądanie usunięcia skutków tego naruszenia przez przywrócenie stanu poprzedniego.
Takie wnioski płyną z wyroku Sądu Najwyższego z 19 października 1999 r. (sygn. I CKN 979/98).
Chodziło o grób rodzinny mający potrójną szerokość. W jego centralnej części znajdował się krzyż i płyta z nazwiskami w nim spoczywających. Jako ostatni został pochowany w 1973 r. Stanisław K. W księgach parafii zapisano, że pieczę na mogiłą sprawuje jego druga żona Józefa K. W 1993 r., po dwudziestu latach od pochówku, żona wyraziła zgodę na przesunięcie szczątków męża, i oddanie 2/3 grobu Franciszkowi W., który wzniósł tam okazały grobowiec. Oświadczyła, iż jest jedyną osobą mającą prawo do grobu. Okazało się to nieprawdą.
Z powództwem o ochronę dóbr osobistych, do których należy także...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
