Trzeba było długo spać

źródło: Nieznane

Przez pięć dni mieszkańcy mazurskich wsi żyli bez światła i wody. Tak zaczął się dla nich dwudziesty pierwszy wiek

Trzeba było długo spać

Zdzisław Kneć nie czekał, aż fachowcy podciągną prąd. Z okna domu w Doliwach widział słupy zgięte wpół na okolicznych polach. Szybko skoczył na podwórze, wymontował akumulatory z malucha i skody i podłączył do lampki w domu.

FOT. (C) PAP

Iwona Trusewicz

W domu Jadwigi Budukiewicz, sołtysa z Sulejek, zebrało się w sylwestrowy wieczór ponad dwadzieścia osób. Stoły zastawione, telewizor grał, młodzież włączyła muzykę. Za oknem śnieg sypał coraz gęściej. Zacinał wiatr. Zabawa się rozkręcała. O dziewiątej zgasło światło. Nie było go przez pięć dni.

- Myśleliśmy, że to na chwilę, bo przerwy tutaj się często zdarzają. Ale noc się kończyła, a światła nie było. Stanęły pompy wodociągu. Nie mieliśmy wody. Śnieg zupełnie zawalił drogi. Samochody, które stały na podwórzu, zasypało po dach. Co było robić, spaliśmy tu wszyscy na kupie - opowiada sołtys.

Gromnice palą się najdłużej

Sulejki to wcale nie koniec świata. Graniczą z gminną wsią Świętajno, oddzielone od niej jeziorem. Jest piątek w południe. Pięć dni po feralnym sylwestrze. W Sulejkach wciąż nie ma...