![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jeszcze o poprawności
Jeszcze o poprawności
RYS. PAWEŁ GAŁKA
W poprzednim odcinku podałyśmy porcję zasad związanych z wymową. Dziś kolejne ćwiczenia. A na deser zgadywanka.
7. Kiedy kelner zachowuje się jak jakiś domorosły geniusz, ręka mnie świerzbi.
Charakterystyczne dla wymowy gwarowej mieszanie twardego i miękkiego k przed e, ę zdarza się coraz rzadziej, ale czasem słyszymy wymówienia: kielner, kełbasa, rękię, cukerek. Zasada: jeśli piszemy ke, kę - tak samo mówimy, jeśli piszemy kie - mówimy także kie. Dotyczy to także polskich wyrazów z g typu: igiełka (nie: igełka), gęś (nie: gięś). Jeśli w wymowie głoska g przed e w wyrazach obcego pochodzenia przybiera miękką formę (inteligientny, ewangieliczny, fotogieniczny), charakterystyczną dla starszego pokolenia inteligentów, to znaczy, że taka wymowa ma szansę przetrwać jeszcze trochę. Formy...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
