![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Oszczędzajmy na starość!
Pracownicze programy emerytalne to ogromna, ciągle niewykorzystana szansa zarówno dla pracodawców, jak i pracowników
Reforma emerytalna z 1999 r. miała na celu stworzenie systemu, dzięki któremu po zakończeniu aktywności zawodowej świadczenia będą na tyle wysokie, by emeryt nie musiał się bać każdego kolejnego miesiąca. Założenia były proste – część emerytury wypłaca ZUS, część otwarte fundusze emerytalne. Dziś mało kto jednak pamięta o III filarze. Tymczasem przy wprowadzaniu reformy podkreślano, że dla jej powodzenia potrzebny jest właściwy rozwój (rozumiany przez odpowiednią liczbę uczestników) właśnie owej „trzeciej nogi" systemu emerytalnego. Niestety, ta część systemu nie rozwinęła się wystarczająco dobrze, co w istotny sposób wpływa na niepowodzenie reformy. W III filarze można oszczędzać na różne sposoby, np. dzięki gromadzeniu pieniędzy na indywidualnych kontach emerytalnych (IKE) czy uczestniczeniu w pracowniczych programach emerytalnych (PPE). Można też kupować jednostki funduszy inwestycyjnych (TFI). A patrząc np. na stopy zwrotu w latach 2008 – 2011 wyraźnie widać przewagę PPE nad oszczędzaniem np. w OFE. W pierwszym przypadku wyniosły one od plus 6,6 do plus 11,4 proc., w drugim zaś minus 7,2 proc.
Bariery prawne
Dziś możliwość dodatkowego oszczędzania na emeryturę w zakładzie pracy oferuje raptem niewiele ponad 1000 firm. Korzysta z tego około 350 tysięcy osób, czyli zaledwie 2 proc. ogółu liczby osób aktywnych zawodowo. Tymczasem w Szwecji,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
