![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Unikanie dialogu z Rosją to patologia
Badając razem z Rosjanami nasze wspólne dzieje, musimy zgłębiać wiedzę o wieku XIX i o okresie I Rzeczypospolitej. To tam tkwią korzenie wielu uprzedzeń po obu stronach – pisze historyk.
Dialog polsko-rosyjski w sprawach historycznych ma kształt patologiczny" – twierdzi na łamach „Rz" historyk z ISP PAN, profesor Krzysztof Jasiewicz. Wymienia on wpierw cztery Rosje. Białą, która Polsce nie sprzyjała, doprowadziła do zaborów i tępiła katolicyzm. Czerwoną – również wobec Warszawy wrogą. Rosję Trzecią – odrodzoną na zgliszczach ZSRR, ojczyznę demokratów, gotowych do rozliczeń ze zbrodniami totalitaryzmu. I w końcu Rosję Czwartą – chrześcijańską, „z polskiego punktu widzenia najciekawszą i najbardziej optymistyczną".
Jest jeszcze, ku niezadowoleniu historyka, Rosja Oficjalna, putinowska, potomkini tej Czerwonej i Białej. Co zrobić z tym uciążliwym faktem? Czy powinniśmy zatem usiąść i poczekać, aż Rosja zmieni się na tyle, że będzie spełniać oczekiwania profesora Jasiewicza i będzie gotowa do rozmowy z nim? Czy do tego czasu powinniśmy zawiesić wszelkie próby tłumaczenia „Rosji Oficjalnej" naszej wrażliwości historycznej? Czy nie będziemy wówczas tracić czasu i kolejnych rosyjskich pokoleń? Na te pytania autor nie odpowiada.
Minimum dobrej woli
Czytając artykuł Jasiewicza, można odnieść wrażenie, że dla niego „chory" jest każdy dialog, a zwłaszcza ten, w którym on sam nie uczestniczy. Tymczasem żaden dialog nie jest patologiczny. Owszem, efekty przynosi on wtedy, gdy obie strony siadają do rozmowy z minimum...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
