Zmieńmy cel inflacyjny

źródło: materiały prasowe

Kolegialność działania RPP wpływa na wydłużenie procesu decyzyjnego i wzrost ryzyka spóźnienia się z właściwą decyzją – pisze ekonomista Societe Generale w polemice z Andrzejem Rzońcą.

Jarosław Janecki

W artykule Andrzeja Rzońcy z 7 grudnia pt. „Co odchodząca RPP pozostawia następcom", opublikowanym na łamach „Rzeczpospolitej", zostałem wywołany przez członka Rady Polityki Pieniężnej do tablicy. Autor publikacji powołuje się w nim na moje krótkie komentarze w „Rzeczpospolitej". Czuję się w obowiązku przedstawić nieco szerszą opinię, m.in. na temat oceny kadencji działalności RPP oraz wyzwań dla członków Rady zbliżającej się kadencji.

Utrudniona nawigacja

Pamiętając o skali szoków zewnętrznych, z jakimi zmierzyła się polska gospodarka, ostateczny wynik uzyskany przez członków RPP należy uznać za satysfakcjonujący. Mimo że wskaźnik CPI [cen towarów i usług konsumpcyjnych – red.] w 56 z 72 miesięcy znajdował się poniżej lub powyżej dolnej granicy odchyleń inflacja od celu banku centralnego, to jednak średnia inflacja była niska, około 1,8 proc., co jest potwierdzeniem tego, że RPP stabilizowała wartość złotego. Ponadto, mając na uwadze uwarunkowania pokryzysowej sytuacji na rynkach finansowych, polityka pieniężna nie stanowiła poważnej przeszkody dla wzrostu gospodarczego.

Oceniając działalność całej Rady Polityki Pieniężnej, należy pamiętać, że decyzje RPP są wynikiem konsensusu wypracowanego przez grono dziesięciu osób. Często bywało, że członkowie Rady prezentowali...