![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wyznanie drugiej kategorii
Hierarchowie prawosławni nie zasiadali w radzie królewskiej ani w senacie
Synod brzeski w 1596 roku miał na trwałe połączyć Kościół prawosławny z katolickim pod zwierzchnictwem papieża na obszarach państwa polsko-litewskiego. Jednak zamiast do rzeczywistej unii doszło do rozłamu Cerkwi na dwa zwalczające się odłamy: uznających prymat Rzymu unitów i dyzunitów, nadal podlegających patriarsze konstantynopolitańskiemu. Fakt ten przez lata wpływał na stosunki wyznaniowe na wschodnich krańcach Rzeczypospolitej. Z jednej strony przyczynił się do rozpowszechniania się kultury zachodniej i reformy Kościoła wschodniego, z drugiej wzmocnił niechęć wyznawców prawosławia do ekumenicznych aspiracji katolików. Unia brzeska wywarła też niemały wpływ na rozwój ukraińskiego ruchu narodowego. W tym względzie zaszła jednak daleko idąca ewolucja w świadomości ruskiego społeczeństwa – od kontestacji poprzez stopniową akceptację aż do pełnego utożsamienia się z wyznaniem greckokatolickim jako Kościołem narodowym, różnym zarówno od polskiego katolicyzmu, jak i rosyjskiego prawosławia.
Od czasu przyłączenia Rusi Halickiej do Polski w XIV wieku „religia grecka” była tolerowana przez polskich królów. Kierując się zasadą zachowania starego porządku (stariny), władcy Polski i Litwy dbali o uposażenie i przywileje Cerkwi. Wprawdzie po unii krewskiej w 1385 roku bojarzy długo byli pomijani przy nadawaniu przywilejów szlachty polskiej, ale sytuacja uległa...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
