![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Lwowskie „Dziady”
Lektury kresowe
Za dzieła życia Józefa Wittlina (1896 – 1976) uchodzą: „Sól ziemi” – przedstawiona do Nobla w 1939 roku, trzykrotny (!) przekład heksametrem „Odysei” Homera i „Hymny”. Ale w sercach czytelników najmocniej odcisnął się jego esej z 1946 roku – „Mój Lwów”. Pisarz oddał nim hołd miastu, które ukochał jak żadne inne, choć nie był lwowianinem z urodzenia.
Na świat przyszedł jednak na tej samej ziemi: w Dmytrowie na Podolu, pod samą granicą Wołynia. We Lwowie przeżył 18 lat: od 1904 do 1922 roku. Tu kontynuował rozpoczęte w Wiedniu studia, tutaj przez trzy lata pracował jako nauczyciel szkół średnich, aby potem wyjechać do Łodzi, gdzie został kierownikiem literackim Teatrów Miejskich i wykładał w Szkole Dramatycznej, a następnie przeniósł się – pewnie myślał, że na stałe – do...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
