Ryzykowne samozadowolenie

autor zdjęcia: Małgorzata Pstrągowska

źródło: Fotorzepa

Na splocie korzystnych okoliczności nie powinno się budować wiary, że Polska na trwałe będzie "zieloną wyspą wzrostu"

W warunkach światowego kryzysu optymizm jest dobrem rzadkim, więc trzeba go pielęgnować i utrwalać, gdyż od niego zależą w decydującej mierze perspektywy ożywienia. Ważną rolę, polegającą na koordynacji bardziej optymistycznych oczekiwań podmiotów gospodarczych, mogą w tym względzie odegrać oficjalne stanowiska władz, a także półoficjalne i nieoficjalne wypowiedzi osób zajmujących wysokie stanowiska w organach administracji państwowej. Jak to jednak zazwyczaj bywa w przypadku działań ekonomicznych, po przekroczeniu optimum pojawiają się efekty odwrotne do zamierzonych. Na podstawie niektórych wypowiedzi kluczowych postaci życia publicznego można sądzić, że zagrożenie to nie jest brane pod uwagę. Ujmując rzecz bardziej konkretnie, chodzi o to, że nadmiernie eksponowane są rzekome przewagi polskiej gospodarki, które uczyniły ją w zeszłym roku jedyną w Europie „zieloną wyspą wzrostu”. W rzeczywistości nasza trochę tylko lepsza sytuacja gospodarcza była wynikiem kombinacji „renty zacofania”, niektórych dobrych rozwiązań instytucjonalnych, uniknięcia poważniejszych błędów w polityce makroekonomicznej i nadzorczej oraz osłabienia się kursu walutowego. Inaczej mówiąc, mieliśmy sporo szczęścia, ale na splocie korzystnych okoliczności nie powinno się budować wiary w jego utrzymanie się w przyszłości.

Optymizm w wersji ostrożnej

Bycie „zieloną wyspą” rodzi dumę,...