![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Pięć lat przed USA
Gdy 31 lipca 1853 roku naftowa lampa oświetliła salę operacyjną szpitala lwowskiego U Pijarów na Łyczakowie, nikt nie przypuszczał, że rozpoczęła się epoka nafty, która pół wieku później rządziła światem.
Lwowski szpital kupił od aptekarzy: Piotra Mikolascha, Ignacego Łukasiewicza oraz Jana Zecha, 500 kg nafty. Łukasiewicz i Zeh otrzymali w Wiedniu 2 grudnia 1853 roku patent na rafinację ropy naftowej oraz na produkcję świec parafinowych z wosku ziemnego. W 1854 roku ruszyła pierwsza na świecie kopalnia ropy naftowej, założona w Bóbrce k. Krosna przez Łukasiewicza i Tytusa Trzecieskiego na ziemi Karola Klobassy. W 1856 roku Łukasiewicz zaprojektował i zbudował za pieniądze Trzecieskiego pierwszą na świecie destylarnię ropy naftowej w Ulaszowicach (przedmieście Jasła). Pierwsza rafineria w USA powstała dopiero w 1861 roku.
Ropy w Ulaszowicach ubywało, więc w 1859 roku Łukasiewicz przeniósł się do Klęczan, gdzie zawarł krótkotrwałą spółkę z braćmi Zielińskimi. W 1861 roku Trzecieski i Klobassa zaproponowali Łukasiewiczowi kolejną spółkę, bo z kopanki Wojciech w Bóbrce zaczęła obficie wypływać ropa. Roczna produkcja wynosiła 6 – 7 tys. cetnarów, czyli ok. 300 – 400 ton ropy – jedna czwarta wydobycia w całej Galicji. Koszt wydobycia ropy w Bóbrce sięgał 2,1 zł reńskiego za cetnar austriacki, to jest 56 kg, a cena ropy wynosiła od 3,5 do 5 zł...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
