Przyspieszenie i zmiana stylu
Dyskusja o polityce zagranicznej
Przyspieszenie i zmiana stylu
Stanisław Gebhardt, Zdzisław Najder
W wypowiedziach na temat polskiej polityki zagranicznej ubiegłych siedmiu lat chętnie podtrzymuje się mit o konsekwentnej, mimo zmian rządów, ciągłości, przede wszystkim w dążeniu do wejścia w zachodnie struktury, do Unii Europejskiej i NATO. Mówili o tym wielokrotnie Krzysztof Skubiszewski, Lech Wałęsa, Andrzej Olechowski, Dariusz Rosati, Aleksander Kwaśniewski i wielu innych. Uparcie głoszony mit ma przesłonić niejedną sprzeczną z wymienionym zasadniczym kierunkiem decyzję: od odmowy likwidacji Układu Warszawskiego w roku 1990 poprzez wahania co do NATO dwa lata później, do odrzucenia propozycji wspólnych manewrów wojskowych z Niemcami w lecie 1993, nie wspominając o drobniejszych potknięciach.
Strach przed Rosją
W istocie najbardziej stałą cechą polityki zagranicznej III RP pozostaje ostrożność zwłaszcza wobec ZSRR i Rosji (niektórzy przypisują ją podświadomemu uzależnieniu) : podejmowano tylko takie kroki, które wydawały się nie obarczone żadnym ryzykiem. Jedynym odstępstwem od tej reguły była decyzja premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego, by uznać niepodległość Ukrainy natychmiast po ogłoszeniu wyników referendum w tej sprawie. Wówczas -- i tylko wówczas -- Polska wyszła na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta