Żydzi, nauczyciele Ludzkości

źródło: Bridgeman Art Library

„Mojżesz i krzew gorejący”. Bizantyjska mozaika z klasztoru św. Katarzyny na Synaju

źródło: Plus Minus

Eric Voegelin, „Izrael i objawienie”, Biblioteka Teologii Politycznej, Warszawa 2014

Po bankructwie nowoczesnych bałwochwalczych projektów, 
takich jak oświeceniowy kult racjonalności, człowiek znowu staje wobec kwestii ostatecznych.

Czasy demokracji masowej cechuje deficyt mędrców. Powód jest prosty: nie ma na nich zapotrzebowania. W cenie są raczej eksperci, którzy swoimi opiniami rozwiązują doraźne problemy psychologiczne, społeczne, ekonomiczne. Duchowość zaś traktowana jest jako oderwany od codziennych zmagań ludzkich, abstrakcyjny wymiar rzeczywistości.

Za mędrca można z pewnością uznać żyjącego w latach 1901–1985 Erica Voegelina, amerykańskiego myśliciela, który należał do najbardziej przenikliwych XX-wiecznych konserwatywnych krytyków nowoczesności. Urodził się i wychowywał w niemieckiej rodzinie protestanckiej. Młodość spędził w Wiedniu. Kiedy III Rzesza zaanektowała Austrię, wyemigrował do USA, gdzie przyjął obywatelstwo tego kraju. Tam też mieszkał do swoich ostatnich dni.

„Izrael i objawienie" to pierwszy z sześciu tomów opus magnum Voegelina „Porządek i historia". Ale w Bibliotece Teologii Politycznej, nakładem której wyszła ta pozycja, zdążyły się już ukazać „Platon i Arystoteles" (tom trzeci, wydany w dwóch zeszytach: „Platon" i „Arystoteles") oraz „Świat polis" (tom drugi). Na polski przekład czekają jeszcze (tytuły mówią same za siebie): „Imperium i chrześcijaństwo", „Protestanckie stulecia" i „Kryzys cywilizacji zachodniej".

Chwaląc wydawcę, należy mu jednak wytknąć pewną niezręczność. W „Izraelu i objawieniu"...