Ofiara waszego bestialstwa

źródło: Żółty Szalik

Młoda zbrodniarka w interpretacji polskiej aktorki Michaliny Olszańskiej w czesko-polsko-słowackim filmie fabularnym „Ja, Olga Hepnarová”, który właśnie trafił do polskich kin.

źródło: Wydawnictwo Afera

Zdjęcia Olgi Hepnarovej z milicyjnej kartoteki, zrobione po zatrzymaniu w lipcu 1973 r.

źródło: Rzeczpospolita

„Ja, Olga Hepnarová”, Robert Cilek, przeł. Julia Różewicz, wyd. Afera, Wrocław 2016

Olga Hepnarová dała sobie prawo do symbolicznej zemsty na społeczeństwie, dokonując zbrodni na przypadkowych ludziach. Czy taka historia może się powtórzyć? Naiwne pytanie. Powtarza się co i rusz.

Praga, 10 lipca 1973 roku. Letnie popołudnie. Minęła godzina 13. W dzielnicy Praga 7 przy placu Strossmayera, tuż obok komisariatu policji oraz Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, rozpędzona ciężarówka wjechała w grupę ludzi stojących na przystanku tramwajowym. Przestarzały sześciotonowy dostawczak z masywnym frontem zabił na miejscu trzy osoby. Pięć pozostałych umrze w szpitalu. Na przystanku stali sami emeryci. Zza kierownicy rozbitego auta ledwo widać drobną, czarnowłosą, 22-letnią dziewczynę, która nosi się jak chłopak.

Niektórzy świadkowie zarzekają się, że wjeżdżając w tłum, wciąż paliła papierosa. Z początku wszyscy myślą, że to tragiczny wypadek, ale świadkowie nie potrafią sobie przypomnieć dźwięku hamujących opon. Na przestrzeni kilkunastu metrów leżą okaleczone ciała, jęczący ranni, szkło z wybitej witryny sklepowej, a także rozsypane 15 kilogramów porzeczek, które wiozła do domu jedna z ofiar. Samochód stoi z rozbitym zderzakiem i oderwanym kołem, zatrzymawszy się na znaku drogowym na końcu chodnika.

Wstrząśnięty strasznym widokiem milicjant podchodzi do drzwi kabiny i pyta dziewczynę, co się stało. Czy może zasnęła za kierownicą? Nie wierząc własnym uszom, słyszy odpowiedź: „Umyślnie wjechałam na chodnik, to moja zemsta na społeczeństwie za to, jak traktowało mnie przez całe moje życie". Po dłuższej chwili ciszy jeden z funkcjonariuszy mówi, żeby...