Trzeci rok dobrej zmiany

Uszczelnianie systemu podatkowego oraz stymulowanie gospodarki wydatkami konsumpcyjnymi 
ma swoje granice – pisze ekonomista.

Niedawno minął trzeci pełny rok „dobrej zmiany" w gospodarce. Równocześnie PiS rozpoczęło kampanię przed zbliżającymi się wyborami do Parlamentu UE, Sejmu i wyborami prezydenckimi. Słuchając wypowiedzi czołowych polityków PiS, nietrudno zauważyć diametralną różnicę pomiędzy tonem obecnej kampanii wyborczej a tej sprzed wyborów w roku 2015. O ile wtedy Polska jawiła się jako kraj w ruinie nękany różnymi plagami, to dzisiaj jest krainą dostatku i szczęśliwości, a głównym celem rządzących jest sprawiedliwe dzielenie owoców boomu gospodarczego, jakiego kraj nasz doświadcza od przejęcia władzy przez PiS (minicudu gospodarczego, jak mówi premier Morawiecki).

Słuchając wypowiedzi czołowych polityków rządzącego obozu nie sposób oprzeć się wrażeniu, że zdaniem rządzących wszelkie problemy gospodarcze zostały definitywnie rozwiązane, a jedynym zadaniem polityków jest niesienie w lud dobrej nowiny o sprawiedliwym dzieleniu owoców wzrostu. O ile przed poprzednimi wyborami parlamentarnymi oraz w początkowym okresie rządów premier Morawiecki koncentrował się na kwestiach wytwarzania, mówiąc z pasją o wzroście wydajności pracy, modernizacji i unowocześnianiu gospodarki, poprawie jakości wzrostu itd., które to kwestie zostały ujęte w obszernym dokumencie – strategii na rzecz odpowiedzialnego rozwoju, o tyle dziś z...