Śmieszny smutek trzydziestolatków

autor zdjęcia: przemo paczkowski/mat. prasowe Canal+

źródło: Rzeczpospolita

Wanda (Maria Dębska) i Tosiek (Eryk Kulm jr.) bohaterowie „Kiedy ślub?” nie potrafią nawet nadać imienia swojemu psu. Są z pokolenia ludzi, którzy unikają czegokolwiek, co wyznaczałoby życiu określone ramy

„Nie mam siły być mną” – mówi załamana Wanda, bohaterka serialu „Kiedy ślub?”. Chociaż w założeniu ma on być słodko-gorzkim obrazem milenijnego pokolenia, śmiech jest tu głównie maską skrywającą życiowe dramaty. Dla pokolenia, które tworzyło pierwsze internetowe memy, nic przecież nie może być całkiem na serio.

Trzeba przyznać, że reżyser serialu Piotr Domalewski zdradza talent do wychwytywania szerszych zjawisk społecznych. Tak było w nagrodzonej Złotym Lwem „Cichej nocy”, filmie portretującym konsekwencje masowej polskiej emigracji, i tak jest tym razem. „Kiedy ślub?”, najnowsza produkcja Canal+, to bowiem pierwszy polski serial, który bardziej niż tworzyć ekranową rzeczywistość dzisiejszych 30-latków, stara się ją oddać, chociaż nadal w ograniczonej, bo wielkomiejskiej scenerii.

Pies, który nie dostał imienia

Jak u Hitchcocka wszystko zaczyna się od trzęsienia ziemi. Wanda grana przez Marię Dębską i Antoni, w którego postać wciela się Eryk Kulm jr, rozstają się po trwającym jeszcze od szkoły średniej związku. Nie jest to jednak zerwanie gwałtowne, a chociaż bolesne, dla bohaterów stanowi raczej wygaszanie wyczerpanej już formuły. Skrywany od lat przez Tośka w drewnianej żabie zaręczynowy pierścionek zostaje wyciągnięty w momencie, w którym Wanda podjęła już decyzję – to koniec, okno możliwości zostało zamknięte.

Wanda i Tosiek to i tak ewenement. W warszawskim korporacyjno-artystowskim otoczeniu, do których należą psycholożka i początkujący aktor, tak długi związek stanowi swoisty artefakt minionego świata. Innym się nie udaje, ale prawdziwa miłość musi być przecież możliwa. Tymczasem dla...