Satysfakcja moralna nie wystarcza
Satysfakcja moralna nie wystarcza
Trzy lata obowiązuje ustawa o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego w latach 1944--56. Miała dać przede wszystkim satysfakcję moralną niesłusznie skazanym, a także więzionym bez jakiegokolwiek wyroku. Stworzyła także możliwość dochodzenia materialnego zadośćuczynienia, bowiem każdy, wobec kogo stwierdzono nieważność orzeczenia, mógł w ciągu roku od jego uprawomocnienia złożyć wniosek o odszkodowanie. Czy w chwili jej uchwalania zdawano sobie sprawę, ilu osób może dotyczyć?
Pełnego rozeznanie nie było możliwe, choćby z tego powodu, że pewną część rehabilitacji, połączonych z wypłacaniem odszkodowań, przeprowadzono po Październiku. Sądzono nadto, jak się okazało mylnie, że o zastosowanie ustawy wystąpią przede wszystkim zainteresowani wyłącznie satysfakcją moralną. W żadnym razie nie przewidywano napływu tak dużej liczby wniosków, a już na pewno nie spodziewano się...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta


![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)