![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Uchwała Sądu Najwyższego - Izby Karnej z dnia 23 kwietnia 2002 r. (Sygn. akt I KZP 12/2002)
Uchwała z dnia 23 kwietnia 2002 r. (sygn. akt I KZP 12/2002)
Sąd Najwyższy Izba Karna w Warszawie na posiedzeniu w składzie: Przewodniczący: Sędzia SN Tomasz Grzegorczyk Sędziowie SN: Marek Sokołowski Ewa Strużyna (spraw.)
Protokolant: Gizelda Kołodziejska przy udziale Zastępcy Prokuratora Generalnego Ryszarda Stefańskiego w sprawie M. Ż.
po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w Zamościu postanowieniem z dnia 28 lutego 2002 r., sygn. akt II Ka 863/01, zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:
Czy zawarte w art. 438 pkt 4 kpk sformułowanie - niesłuszne zastosowanie - obejmuje swoim zakresem również wysokość wymiaru środków karnych określonych w art. 39 pkt 1-3, 6-7 kk ?
uchwalił udzielić następującej odpowiedzi :
Względna przyczyna odwoławcza w postaci zarzutu "rażącej niewspółmierności kary" przewidziana w art. 438 pkt 4 zdanie pierwsze k.p.k. może stanowić podstawę wniesienia środka odwoławczego także w przypadku rażącej niewspółmierności orzeczonego środka karnego.
U Z A S A D N I E N I E
Przedstawione Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne sformułowane zostało w następującej sytuacji procesowej. Sąd Rejonowy w Z. wyrokiem z dnia 22 listopada 2001 r. skazał M. Ż. za popełnienie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
