Kodeksowy pracownik dostaje wielokrotność miesięcznej płacy

Do podstawy wymiaru rekompensaty dla osoby zatrudnionej na podstawie umowy o pracę wliczamy należne jej składniki pensji za czas faktycznie przepracowany

To generalna zasada, wedle której do podstawy wymiaru odprawy emerytalno-rentowej wlicza się składniki wynagrodzenia i świadczenia ze stosunku pracy, z wyjątkiem pozycji figurujących w § 6 ogólnego rozporządzenia urlopowego. Wykaz wyłączeń zawiera elementy płacowe za czas nieświadczenia pracy oraz należności za okresy dłuższe niż miesiąc.

Podział składników

Składniki, o których wiemy, że tworzą podstawę wymiaru odprawy (przeszły weryfikację według kryteriów z § 6 ogólnego rozporządzenia urlopowego), dzielimy na trzy grupy, z których każdą inaczej przyjmuje się do podstawy wymiaru świadczenia.

Składniki w stałej stawce miesięcznej, określane ryczałtem miesięcznym bądź jednakowym procentem od podstawy w stałej stawce miesięcznej, wchodzą do tej podstawy wymiaru w stałej kwocie miesięcznej należnej pracownikowi w miesiącu nabycia prawa do rekompensaty, czyli w ostatnim miesiącu zatrudnienia. Uwzględnia się je w pełnej kwocie miesięcznej należnej w ostatnim miesiącu pracy według jego umowy o pracę albo innego aktu ustanawiającego stosunek pracy, np. aktu mianowania (stanowisko Departamentu Prawa Pracy MPiPS z 29 grudnia 1999 r., PP-024-1227/99).

Gdyby je wziąć pod uwagę w wysokości faktycznie przysługującej za miesiąc ustania zatrudnienia, mogłoby dojść do bezpodstawnego zaniżenia ekwiwalentu. A ekwiwalent ma...