Wielka sztuka pod kopułami

źródło: Muzeum Narodowe Wrocław

Aleksander Gierymski, „Chłopiec niosący snop”, 1893

źródło: Muzeum Narodowe Wrocław

Muzeum Narodowe we Wrocławiu, tak gmach główny wygląda wiosną

źródło: Muzeum Narodowe Wrocław

Pawilon czterech kopuł położony jest nieopodal Hali Stulecia. Fot. A. Podstawka

źródło: Muzeum Narodowe Wrocław

Vassily Kandinsky, „Wieczór”, 1902–1903

Wrocławskiemu Muzeum Narodowemu w czasie niemal 70-letniej historii stało się jedną z najbardziej liczących się placówek w kraju.

Dużym wyzwaniem będzie z pewnością rok 2016, kiedy to Wrocław stanie się Europejską Stolicą Kultury. Z tej okazji ta placówka wzbogaciła się wreszcie o nowe powierzchnie wystawiennicze, mogąc pochwalić się zbiorami, które dotychczas gnieździły się w ciasnych magazynach.

Z miejscem na ekspozycje powołanej do życia w 1947 roku instytucji trudności były właściwie od początku. Na siedzibę wybrano gmach, który w działaniach wojennych ucierpiał stosunkowo najmniej, budynek dawnej Rejencji, czyli Zarządu Prowincji Śląskiej. Budynek został zaprojektowany w stylu neorenesansu niderlandzkiego przez Karla Friedricha Endella. Najpierw było to muzeum „państwowe", potem „śląskie", a od 1970 roku „narodowe". W gmachu przy Powstańców Warszawy możemy obejrzeć kilka wystaw stałych. Dwie poświęcone są śląskiej sztuce średniowiecznej. Na II piętrze można oglądać sztukę polską XVII–XIX wieku oraz sztukę europejską od XV do XX w. Bogate zbiory sztuki współczesnej mieściły się do niedawna na poddaszu.

Z Lwowa i Kijowa

Kolekcja sztuki polskiej XVII–XIX wieku wiąże się z przekazaniem w 1946 roku do Wrocławia eksponatów ze zbiorów muzealnych Lwowa i Kijowa. Otwarcie w 1948 roku Galerii Malarstwa Polskiego w powojennej rzeczywistości...