![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nie płacę rachunków za Unię
Nie płacę rachunków za Unię
BARTŁOMIEJ ZBOROWSKI
Jestem przeciwny Unii różnych prędkości, bo nie po to się jednoczymy, aby znowu się podzielić. Sądzę, że pogłębiona integracja jest nie do zatrzymania. Trzeba to traktować jak szansę, a nie jak zagrożenie.
Kiedy pan osobiście doszedł do przekonania, że Polska musi przystąpić do Unii Europejskiej?
LESZEK MILLER: Już w 1989 roku, kiedy członkostwo we Wspólnotach Europejskich zaczęło być możliwe. Przyznam się panom, że nie sądziłem, iż załamie się Układ Warszawski. Kiedy nastąpił przełom, pojawiło się kilka dylematów - między innymi, czy wstępować do NATO i Unii Europejskiej. Wtedy zacząłem o tym myśleć.
Czy w kwietniu 1994 roku, kiedy rząd Waldemara Pawlaka składał wniosek o członkostwo, pan - wówczas minister pracy - był już do tego przekonany?
Tak. Jak pamiętam, większość członków tamtego rządu była pewna, że integracja z Unią jest możliwa, ale nie można powiedzieć, żeby to się spotykało z entuzjazmem unijnych polityków.
To była długa, kilkuletnia droga. W grudniu 2002 roku w Kopenhadze tak naprawdę rozstrzygano małą część spraw - limity produkcji mleka, dopłaty dla rolników, pomoc dla polskiego budżetu. Czy biorąc to pod uwagę, w ogóle rozważał pan możliwość zerwania rozmów w razie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
