Jeśli Francuz pracuje nad Wisłą

Brak przepisów odnoszących się do obowiązków wynikających z delegowania pracowników z innych państw Unii na terytorium Polski sprawia, że efektywne przeprowadzenie kontroli tej formy zatrudnienia jest znacznie utrudnione, a czasem niemożliwe – pisze doktor nauk prawnych

Pracownikiem delegowanym w celu świadczenia usług jest osoba wykonująca przez ograniczony czas pracę na terytorium innego państwa członkowskiego (dalej: państwo) niż to, w którym zwyczajowo pracuje. Pociąga to za sobą czasową zmianę miejsca świadczenia pracy bądź jego pierwotne wyznaczenie na terytorium innego państwa.

Na treść realizowanego w tej formie stosunku pracy rzutują przepisy wydane w poszczególnych państwach w wyniku implementacji postanowień dyrektywy nr 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (DzUrz UE z 1997 r., L. 18).

Dyrektywa znajduje zastosowanie do przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w danym państwie, jeżeli w ramach świadczenia usług poza jego granicami podejmuje jedno z następujących działań:

a) deleguje pracowników na własny rachunek i pod własnym kierownictwem na terytorium innego państwa w ramach umowy zawartej między przedsiębiorstwem delegującym a odbiorcą usług działającym w danym państwie,

b) deleguje pracowników do zakładu albo przedsiębiorstwa należącego do grupy przedsiębiorców na terytorium państwa,

c) jako przedsiębiorstwo pracy tymczasowej lub agencja wynajmująca personel wynajmuje pracownika przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność gospodarczą lub działającemu na terytorium państwa.

W każdej ze wskazanych sytuacji przez...