![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Rynsztunek przeciwników
Od kiedy w 1915 roku Niemcy po raz pierwszy zastosowali na froncie zachodnim miotacze płomieni, broń ta nieustannie się rozwijała, osiągając dużą specjalizację na szczeblu taktycznym.
Pionier Wehrmachtu z miotaczem płomieni
Oręż ten znakomicie sprawdzał się przeciwko umocnionym punktom oporu, takim jak choćby żelbetonowe bunkry, okazał się także nieoceniony podczas walk miejskich. W czasie II wojny światowej armia niemiecka używała kilku typów plecakowych miotaczy płomie- ni różniących się przede wszystkim masą. Do 1941 roku na wyposażeniu znajdował się Kleinen Flammenwerfer (Flammenwerfer 35), który firma Deutschen Waffen und Munitionsfabriken opracowała w drugiej połowie lat 30. Broń zaczęła trafiać do Wehrmachtu w 1938 roku.
Prawie 12 litrów zapalającej mieszanki znajdowało się w cylindrycznym, ciśnieniowym zbiorniku. Obok z lewej strony umieszczony był mniejszy cylinder z 5 litrami sprężonego azotu. Ponadto miotacz składał się z gumowego węża, prądownicy z mechanizmem spustowym i elektrycznym układem zapłonowym zasilanym z baterii. Przygotowując się do oddania strzału, należało odkręcić zawór, wskutek czego sprężony azot przedostawał się poprzez reduktor i zawór zwrotny do dużego cylindra, tłocząc mieszankę zapalającą.
Ta poprzez...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
