Platforma w sejmie była arogancka

autor zdjęcia: Anna Beata Bohdziewicz

źródło: Fotonova

Na I Krajowym Zjeździe Delegatów NSZZ „Solidarność” Bogdan Lis został członkiem Komisji Krajowej. W tym samym czasie usunięty z PZPR. Zdjęcie przed halą Olivia, 5 września 1981 roku

Ci, którzy podsycają atmosferę strachu przed uchodźcami, którzy jak Jarosław Gowin opowiadają 
o niemowlętach wysadzanych w powietrze, powinni się zamknąć - rozmowa Elizy Olczyk z Bogdanem Lisem, działaczem opozycji, wiceprzewodniczącym Stronnictwa Demokratycznego

Rz: Był pan jedną z legend „Solidarności". W czasach PRL był pan represjonowany za działalność opozycyjną, ale po 1989 roku nie szło panu w polityce. Często startował pan do Sejmu bez powodzenia. Czy zastanawiał się pan, dlaczego tak się stało?

Tak. Zastanawialiśmy się nad tym w gronie znajomych i doszliśmy do wniosku, że byliśmy ludźmi z innej gliny. Na politykę po 1989 roku patrzyliśmy przez pryzmat naszych doświadczeń, naszej wiedzy i naszego poczucia patriotyzmu. Nie podejmowaliśmy działań po to, żeby w polityce utrzymać się na dłużej. Nie kłamaliśmy, nie oszukiwaliśmy, nie robiliśmy żadnej hucpy. Ale szybko pojawili się politycy, którzy tak właśnie postępowali, a my nie potrafiliśmy z nimi walczyć. Po prostu byliśmy zbyt uczciwi. Wyrośliśmy w czasach, kiedy autorytet budowało się poprzez osobistą działalność, a nie poprzez wystąpienia w telewizji. Dzisiaj ten, kto głośniej krzyczy, sprawniej atakuje przeciwnika, jest bardziej rozpoznawalny. Ja tego nie akceptuję i moi koledzy też nie. Brzydzimy się populizmem i nigdy nie uciekaliśmy się do niego, żeby zyskać poklask. Poza tym mieliśmy cel, do którego zmierzaliśmy i o nim myśleliśmy, a nie o ewentualnych apanażach czy sukcesach, zaprzątających dzisiejszych polityków.

Ale pewnie czuł się pan trochę niedoceniony? W końcu dwukrotnie siedział pan w więzieniu po to, żeby Polska była wolna.

To prawda,...