Gwiazdor, z którego zrobiono szpiega

źródło: materiały prasowe

Tomasz Schuchardt gra w serialu Bodo u szczytu kariery

źródło: Laski Diffusion/East News

Eugeniusz Bodo i jego ulubiony pies, dog Sambo

źródło: materiały prasowe

Patrycja Kazadi jako piękna Tahitanka Reri, która dla Bodo zamieszkała w Warszawie

Szalone „lata dwudzieste, lata trzydzieste" są dziś bardzo modne. Ale dlaczego bohaterem serialu został Eugeniusz Bodo? – Bo to niezwykle ciekawy artysta, w którego losach odbija się kawałek historii Polski – odpowiada reżyser i producent Michał Kwieciński.

Michał Kwieciński mówi też: – Chciałem kupić cokolwiek, co po Bodo zostało. Żeby pojawiło się na ekranie ze względów sentymentalnych. Trafiliśmy na jedną miseczkę. Nie ma niczego. Teatry, w których występował, zostały zniszczone w czasie wojny. Jego dom przy ulicy Foksal stoi, ale jest całkowicie przebudowany. Tamten świat odszedł.

A przecież Eugeniusz Bodo był jedną z największych gwiazd przedwojennych kabaretów warszawskich. Jego piosenki można usłyszeć do dzisiaj. „Titina, ach Titina", „Umówiłem się z nią na dziewiątą", „Baby, ach te baby", „Ach śpij, kochanie", „Seksapil" – to właśnie on wykonywał je jako pierwszy. Na ekranie z kolei zadebiutował w „Rywalach", jeszcze w kinie niemym, zagrał w kilkudziesięciu filmach, ostatnie – „Strachy" i „Za winy niepopełnione" – pochodzą z końca 1938 roku.

Kiedy dzisiaj patrzy się na jego zdjęcia albo ogląda filmy, w których grał, trudno zrozumieć, jak ten tęgawy, krępy mężczyzna z wypomadowanymi włosami i wąskimi ustami mógł się stać bożyszczem kobiet.

Może zawdzięczał to swojemu urokowi, może szarmanckiemu stylowi bycia, a może po prostu talentowi? Potem los obszedł się z nim okrutnie i kazał mu umierać w zapomnieniu, tysiące kilometrów od domu, w radzieckim łagrze.

Serial „Bodo" to 13 odcinków, sześć miesięcy zdjęć, 330 ról aktorskich, 4000...