Zanim nastąpi Armagedon

autor zdjęcia: Andrzej Bogacz

źródło: Fotorzepa

Angela Merkel dla koczujących w Budapeszcie imigrantów stała się symbolem polityka z ludzką twarzą

Nasz problem polega nie tyle na niechęci do uchodźców, ile na strachu przed nieznanym i może jeszcze bardziej na egoizmie narodu, który sam dopiero co wyszedł z biedy. Jesteśmy tak zajęci sobą, że nie potrafimy się przejąć sprawami innych.

W obliczu dramatycznej sytuacji w Budapeszcie, gdzie koczowało kilka tysięcy uchodźców, a zapewne też rażona zdjęciem trzyletniego Syryjczyka, wyrzuconego przez morze w tureckim Bodrum, Angela Merkel podjęła 5 września 2015 r. decyzję o otwarciu granic Niemiec. Z dnia na dzień stała się symbolem polityka z ludzką twarzą. Jednocześnie zaczęto ją postrzegać, im później tym częściej, jako polityka zbyt emocjonalnego, który na dodatek nie potrafi zapanować nad stworzoną przez siebie sytuacją.

W polityce rzadko coś bywa darowane. Widać to i teraz po wyborach w trzech niemieckich landach. Niemniej pani Merkel nieraz już pokazała, że potrafi wyjść z trudnych sytuacji. Ma dar pokory wobec czasu oraz cierpliwości wobec adwersarzy. Pytanie, czy to wystarczające cechy dla przewodzenia w czasach głębokiego kryzysu. Nie wiadomo też, czy czasu jej starczy zanim sprawa pokoju wewnętrznego w Niemczech przekroczy punkt krytyczny i czy dotknięci brakiem konsultacji partnerzy będą na tyle mądrzy, że pomogą jej zachować twarz.

Zamknąć puszkę Pandory

Decyzja Angeli Merkel postawiła Niemcy przed ogromnym wyzwaniem. Podawana przez media wieść, że nad Łabą podejmuje się uchodźców z otwartymi rękoma, poruszyła tłumy w Afryce i Azji. Wszyscy chcieli do Niemiec, zwłaszcza że zaangażowanie na rzecz uchodźców przybrało tam w istocie niezwykłe rozmiary. Trudno go nie podziwiać. Zawołanie...