Triumfalny powrót strażników poprawności

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Niels Christian Vilmann/Ritzau Scanpix/AFP

Nawet kopenhaska syrenka padła ofiarą wandali, zarzucających rasizm Janowi Christianowi Andersenowi, autorowi bajki, której jest bohaterką

AGNIESZKA KOŁAKOWSKA Ruchy takie jak Black Lives Mater i Extinction Rebellion dyktują nam, co wolno mówić i co wolno myśleć. Debata jest niemożliwa, argumenty – zbędne, skoro te grupy z definicji zawsze mają rację. Kryją się pod hasłami „sprawiedliwości społecznej", ale są to ugrupowania totalitarne. I jest to dla nich niezwykle wygodne.

Wydaje się, że stoimy w obliczu zupełnie nowego zjawiska. To, co się dzieje w Ameryce, w Wielkiej Brytanii i na razie w mniejszym stopniu w krajach Europy kontynentalnej, nie jest po prostu kontynuacją zjawiska politycznej poprawności ani wojny kultur. Wygląda na coś nowego, próbę prawdziwej rewolucji, wymazania z historii całej przeszłości, na której opiera się to, czym jest – a raczej: czym do niedawna jeszcze była – Ameryka. Zburzenia wszystkich jej liberalnych i demokratycznych fundamentów i podarcia jej konstytucji.

Dlaczego dzieje się to teraz? To, co zwiemy polityczną poprawnością czy wojną kultur, trwa od lat 60. XX w. Owszem, w ciągu ostatnich dziesięcioleci wojna ta mocno się zaogniła, wszystko bardzo przyspieszyło. Społeczeństwa – amerykańskie, polskie, francuskie, brytyjskie – się spolaryzowały. Ale wiele się też zmieniło. Roszczenia lewicowo-liberalnych ideologów już dawno się przeinaczyły: zamiast żądań swobód, wolnego słowa, zniesienia autorytetów, równości wobec prawa i sprawiedliwości dla wszystkich niezależnie od ich koloru skóry, rasy czy religii, widzimy teraz żądania i postawy wręcz przeciwne. Wzywanie do cenzury, kneblowania ludzi o „niepoprawnych" opiniach, ideologię tożsamości grupowej, rywalizację o miejsce w „rankingu" najbardziej prześladowanych „ofiar dyskryminacji". I założenie, że ludzie biali z definicji nie mogą mieć racji, czarni...