Ogień i głód sukcesów

źródło: ROB PRANGE/SPAINDPPI/AFP

KRZYSZTOF RAWA Na kortach w Paryżu objawiła się światu nowa gwiazda polskiego sportu: tenisistka Iga Świątek – charakterna dziewczyna z Raszyna.

Plan Igi przed turniejem Roland Garros był taki, żeby długą przerwę w rozgrywkach WTA Tour spowodowaną pandemią wykorzystać jak najlepiej. Z jednej strony – zdać maturę i mieć ten etap życia za sobą, z drugiej – poukładać sobie w głowie to, co warto robić dalej, i budować sportową przyszłość bez narzekania na wyjątkowe okoliczności.

Jest koronawirus – to znaczy jest też czas, by poprawić kondycję w przydomowym ogrodzie, odpoczywać, zadbać o ciało tak, by wytrzymało znacznie więcej, gdy znów przyjdzie czas poważnej próby.

Maturę zdała bez problemu – z języka polskiego 83 proc., z języka angielskiego i matematyki na poziomie podstawowym po 100 proc. Rozszerzony angielski – 96 proc., matematyka – 66.

Gdy władze zniosły podstawowe restrykcje związane z pandemią, Iga Świątek miała za sobą pierwszy formalny krok w dorosłość i mogła powrócić na korty. Z właściwą młodości naturalnością i energią po prostu szybko przełączyła się na tryb „wyczynowy sportowiec" i ruszyła na podbój świata.

Znalezienie sposobu, jak to zrobić, pozostawiła tym, którym od dawna ufa – trenerowi Piotrowi Sierzputowskiemu i psycholog Darii Abramowicz. W większości rozmów z dziennikarzami powtarzała to, co mówiła od zawsze, czyli od pierwszego dziecięcego wywiadu: – Nie mam jakiejś wyraźnie słabszej strony mego tenisa. Nie muszę zmieniać żadnego konkretnego aspektu gry. Chcę poprawić...