Jak rozmontowano system dyscyplinarny sędziów

Musi być odpowiedzialność za oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa przez sąd, ale nie według woli polityków. A tymczasem ją zlikwidowano.

Rozwiązania zawarte w ustawie z 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2022 r., poz. 1259) miały w założeniu projektodawców stanowić normatywny wyraz realizacji sformułowanych przez Komisję Europejską postulatów określanych jako tzw. kamienie milowe, tj. likwidacji Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, reformy systemu dyscyplinarnego sędziów, gwarantującej niezależność ich oceny, oraz przywrócenia do pracy sędziów, którzy zostali odsunięci przez orzeczenia nieuznawanej Izby Dyscyplinarnej SN. Konkretyzują podstawowe warunki akceptacji Krajowego Planu Odbudowy, umożliwiającej odblokowanie środków z Europejskiego Funduszu Odbudowy, wstrzymane Polsce z uwagi na systemowe naruszenia praworządności.

Co z drugim kamieniem

W zakresie pierwszego kamienia mamy do czynienia z formalną likwidacją zakwestionowanej struktury ID SN, z pozostawieniem naruszającego elementarne standardy procesu powoływania sędziów przy udziale wadliwej KRS. Trzeci kamień to pieśń przyszłości. Trudno obecnie prognozować, czy zostanie spełniony. Zaskakujący jest natomiast drugi kamień milowy, gdyż ustawodawca tak „dwoił się i troił”, by pokazać, że już będzie w dyscyplinarkach uczciwie, że zapominając o źródłach naruszeń,...