Żart, ruina niewarta uwagi

To był mały domek. Po śmierci Wielkiego Reportera miał zamienić się w Centrum Reportażu. Została spalona ściana, pryzma cegieł, sterta desek.

To literatura faktu, więc zacznijmy od liczb: Ryszard Kapuściński urodził się 4 marca 1932 r. w Pińsku. Wojna wymusiła tułaczkę rodziny – Przemyśl, Sieraków w Puszczy Kampinoskiej, Świder i Warszawa, gdzie Kapuścińscy zamieszkali w jednym z kilkudziesięciu drewnianych baraków wzniesionych przez radzieckich budowniczych nieswojego miasta, którzy potem wspaniałomyślnie przekazali domy miejscowym. Przypadł im numer 6 w kolonii III, o czym informowała czerwona plakietka wbita w deskę.

Reporter pokazał okolicę w szkicu „Spacer poranny”, który kilka dni po jego śmierci opublikowała „Gazeta Wyborcza” (później ukazał się w wersji książkowej, wraz z tłumaczeniem na angielski, niemiecki i hiszpański, dodatkowo z 17 czarno-białymi fotografiami Kapuścińskiego). „Teraz (jest koniec maja) wchodzę w zieleń Pola Mokotowskiego. Tu, na rogu Wawelskiej i Alei Niepodległości, postawiono w 1945 roku osiedle drewnianych, małych, jednorodzinnych domków fińskich. Tuż po wojnie przydzielono nam taki domek, ponieważ mój ojciec pracował wówczas w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Ten ciasny domek bez łazienki, bez centralnego ogrzewania, był luksusem, był szczęściem, gdyż dotąd gnieździliśmy się (rodzina czteroosobowa) w maleńkiej kuchni, w ruinach, na terenie magazynów cementu i cegły przy ulicy Srebrnej” – pisał.

„Rysiek mieszkał z rodzicami i siostrą w dwurodzinnym [?] fińskim...