Skrajna prawica, nadzieja młodych?

autor zdjęcia: FP

źródło: Rzeczpospolita

Czy lider partii Vox Santiago Abascal zdobędzie jeszcze więcej zwolenników?

Już 40 procent Hiszpanów w wieku 18–34 lat popiera postfrankistowskie ugrupowanie Vox. Bez dobrej pracy i życiowych perspektyw czują się oszukani przez partie, które sprawowały władzę od upadku dyktatury pół wieku temu.

Angel ma wielkie marzenie: zostać urzędnikiem. Podobnie marzą zresztą i jego koledzy. Po tym, jak skończył socjologię na stołecznym uniwersytecie Complutense, 27-latek z Madrytu co kilka miesięcy musi zmieniać pracę. Był w jednej z wielkich sieci sklepów odzieżowych. Zarabiał w firmie doradczej. Zajmował się akwizycją usług telekomunikacyjnych. Wszędzie kończono z nim umowę tuż przed momentem, kiedy zgodnie z prawem pracodawca musiałby mu przyznać kontrakt bezterminowy. A więc także wiele praw socjalnych i gwarancje zatrudnienia. – Mój najlepszy zarobek: 1,5 tys. euro miesięcznie – zdradza „Rzeczpospolitej”.

Angel wynajmuje z trzema kolegami mieszkanie w Cuatro Caminos, dzielnicy na północy Madrytu, obok legendarnego stadionu Realu Madryt – Santiago Bernabéu. Każdy chłopak ma jeden pokój. I na każdego przypada 550 euro miesięcznie czynszu. Zostaje w kieszeni między 20 a 30 euro dziennie. To na wyżywienie, transport, abonament telefoniczny we wciąż wyraźnie droższej od Warszawy hiszpańskiej stolicy – niewiele. Bardzo niewiele.

– Jasne, że chciałbym kiedyś założyć rodzinę. Ale niby gdzie? Nie mam żadnych szans na zakup mieszkania. Bez stałej umowy o pracę żaden bank nie udzieli kredytu – mówi Angel. Metr kwadratowy kosztuje teraz średnio w Madrycie 6,2 tys. euro, czyli 26 tys. zł. – Żyjemy chwilą. Skoro nie da się budować planów na przyszłość, stać nas przynajmniej na...