![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Biel Algieru
Biel Algieru
ROBERTO SALVADORI
Na zdjęciu, które zrobiono mu na przepustce, stoi w wyzywającej pozie między innymi rekrutami, ubrany po cywilnemu -- w strój kobiecy. Uśmiecha się przekornie, z wilczym błyskiem w oczach. W zębach trzyma kwiat. Nalega, żebym je wziął, żebym je zabrał ze sobą do Rzymu. Daleko od ścisku tego rozpalonego jak piec wagonu, od rozgrzanych do białości blach. I niezdarnym, chłopskim pismem pisze na odwrocie swoje imię: Ahmed.
Teraz, w mundurze, jest wtym pociągu, który przyprawić może o zawał serca, z innymi żołnierzami i tłumem podróżnych. Stoimy ściśnięci, jeden na drugim, umęczeni piaskiem, który w iruje między oknami bez szyb i drzwiami otwartymi na całą szerokość. Ale teraz jest już lepiej: najgorsze było te dziesięć minut na stacji, zanim pociąg -- jak zwykle spóźniony -- ruszył z miejsca. Przy tym nieznośnym upale można było zemdleć z braku powietrza. To wtedy, widząc, że blednę, Ahmed wyciągnął do mnie manierkę wojskową -- i napiłem się z niej, upiłem z czarnej szyjki wody ciepłej, gęstej i błotnistej. Wody algierskiego żołnierza stacjonującego w odciętym od świata garnizonie, na pustyni, przy granicy z Marokiem. "Przyjadę cię odwiedzić do Rzymu. .. " Wydało mi się to nieprawdopodobne.
Słyszę głos w domofonie: "Ciao, to ja". To on, Ahmed. Teraz jest zima. Teraz on jest w Rzymie....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
