![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Viviana i Leonora
Te dwie kobiety na pozór nie mają ze sobą nic wspólnego. A jednak coś je łączy - skrajne uczucia, jakie budzi w nich Augusto Pinochet. Pierwsza widzi w nim potwora, druga - bohatera.
Viviana i Leonora
- Pierwsi odważyliśmy się przełamać strach i wyjść na ulicę, w czasie kiedy nikt w tym kraju nie robił absolutnie nic. Wskazaliśmy drogę - mówi z dumą Viviana (druga z prawej) Sprawa jej ojca i setek innych zaginionych przestała być wyłącznie osobistym nieszczęściem.
(C) AP
Małgorzata Tryc-Ostrowska
z Santiago
Kiedy w Chile doszło do puczu, Victor Diaz Lopez był zastępcą sekretarza generalnego Partii Komunistycznej i przywódcą związków zawodowych. 11 września 1973 roku musiał zejść do podziemia. Ukrywał się przez 32 miesiące. 12 maja 1976 roku agenci DINA, pinochetowskich służb specjalnych, zabrali go do tajnego ośrodka internowania. Jego córka, Viviana, miała 24 lata.
Kilka miesięcy później ona i jej matka otrzymały pisemne oświadczenie, złożone pod przysięgą przez osoby, które przebywały w tym samym ośrodku. Wynikało z niego, że Victora Diaza trzymano w całkowitej izolacji. Był torturowany. Potem zaginął po nim wszelki ślad. - Zrobiłyśmy wszystko, co było w ludzkiej mocy, ale mimo rozpaczliwych poszukiwań do dziś nie...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
