![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Obczyzna - polszczyzna. Zestaw zadań z zakresu przedmiotów humanistycznych
Obczyzna - polszczyzna
Wyrazy zapożyczone
W języku polskim oprócz wyrazów rodzimych mamy wiele wyrazów obcych - zapożyczonych z innych języków.
Słownictwo obce przedostawało się do polszczyzny niejako falami. Pierwsza, związana z przyjęciem chrześcijaństwa, objęła liczne wyrazy pochodzenia greckiego lub łacińskiego związane z religią i kościołem, ale przejęte za pośrednictwem języka czeskiego lub niemieckiego.
Wpływ łaciny był długotrwały. Przez całe średniowiecze funkcjonowała ona nie tylko jako język liturgii, lecz także polityki i administracji państwowej, literatury i nauki. Jeszcze siedemnastowieczna szlachta traktowała ją niemal jako drugi język ojczysty. Sarmaci chętnie ozdabiali nią obficie własne wypowiedzi. Obecność tzw. makaronizmów stanowi charakterystyczną cechę stylu właściwego tekstom epoki baroku, wykorzystywaną następnie przez pisarzy historycznych jako istotny element stylizacji.
W wieku XVI, wraz z przybyciem do Krakowa królowej Bony i jej dworu, pojawiły się w polszczyźnie słowa włoskie, by w niej na dobre się zadomowić. To z tamtego okresu pochodzą: kalarepa, kalafior, marcepan, tort, karoca, szpada. Późniejszy rodowód - tatarski lub turecki - mają: basza, orda (horda), wezyr, buława, kajdany, jasyr, bachmat,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
