![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Gminna polityka rodzinna
Gminna polityka rodzinna
Witold Toczyski
W przekonaniu polityków lokalnych gminy stoją wobec alternatywy -- albo inwestycje komunalne, albo konsumpcja finansów gminy w zakresie oświaty i pomocy społecznej. W tej sytuacji rodzina jest traktowana bardziej jako klient gminy, któremu udziela się koncesji finansowych na miarę możliwości, niż jako podmiot życia społecznego gminy. Powstaje pytanie, czy w ogóle gmina prowadzi jakąś przemyślaną politykę wobec rodziny?
Polityka rodzinna nie może być redukowana do sprawnej komunikacji, wydajnej oczyszczalni, dużych sal lekcyjnych czy choinki przed magistratem, zapalanej uroczyście przez prezydenta czy burmistrza miasta. Na czym więc polega gminna polityka wobec rodziny?
Casus Płocka
W kadencji 1990 -- 1994 w Radzie Miasta Płocka doszło do integracji działań na rzecz rodziny. Powołano Samorządowe Biuro ds. Rodzin, potem w 1993 roku zawiązała się 15-osobowa Komisja Rady ds. Rodziny. Nie było żadnych wzorców, więc eksperymentowano. Przystąpiono do systematycznego odkrywania podstawowych kłopotów rodzin płockich. W krótkim okresie II połowy kadencji rady udało się osiągnąć kilka celów:
-- zintegrowano wszystkie instytucje pracujące na rzecz rodziny;
-- opracowano raport o stanie rodziny w Płocku;
-- stworzono stałą formę...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
